Palazzo Barbieri to neoklasyczny budynek zaprojektowany przez inżyniera Giuseppe Barbieri, który był również autorem Monumental Cemetery. Budowę rozpoczęto w 1836 r. I ukończono w 1848 r. W czasie okupacji austriackiej budynek nosił nazwę Gran Guardia Nuova i był używany głównie do celów wojennych: był siedzibą Imperiale Regio Comando.
Po zjednoczeniu Wenecji Euganejskiej z Królestwem Włoch wybrano ją ze względu na jej znaczenie i centralne miejsce, aby stać się siedzibą urzędów miejskich.
W nocy z 23 lutego 1945 r., w jednym z najbardziej niszczycielskich nalotów bombowych II wojny światowej, Palazzo Barbieri został uderzony i poważnie uszkodzony. Po wojnie pałac został szybko odbudowany i rozbudowany przez architektów Raffaele Benatti i Guido Troiani, a następnie otwarty w marcu 1950 roku.